Wycieczka Safari Kenia

De weg doet erg on-Tanzaniaans aan. Waarschijnlijk vinden de meeste Tanzanianen dat het platteland niets te bieden heeft en denken alle toeristen dat de weg nog altijd onverhard is - safari reise kenia. Daarom hebben we hem bijna voor ons alleen. We worden getrakteerd op een mooie vallei, die eindigt bij de Mara-rivier. Die komt helemaal uit Kenia, waar hij zijn naam ontleent aan de gelijknamige vlakte

Eenmaal de brug over, gaat de weg de heuvels in - safari reise kenia. Het is alsof we na iedere heuvelrug in een andere omgeving komen, variërend van een fraaie vlakte met grote rotsblokken tot adembenemende savannen met doornbomen en cactussen. Over een afstand van negentig kilometer gaan we tientallen keren op-en-neer en op-en-neer

Slechts één keer, twintig kilometer voor Tarime, komen we iets tegen waar we iets kunnen drinken. Het is een roestige zeecontainer waarin kratjes lauwe cola staan. ‘Ach, beter lauw dan niet te koop’, zou mijn vader zeggen. Ik betaal de trotse eigenaar en vraag hoe oud de weg is. safari reise kenia. ‘Hij is een jaar oud

Waarom reizen jullie trouwens met de fiets?’ ‘Een buskaartje is te duur’, verklaart Marijke. Hierop zegt hij rap: ‘Oh ja? Die fietsen zijn anders veel duurder dan het openbaar vervoer!’ Slimmerd. Het is erg benauwd; de wolken liggen als een wollen deken over het land, waardoor de warme lucht vlak boven de grond blijft.

Reizen Kenia Safari

Een man komt ons op de vluchtstrook tegemoet en roept: ‘Excellent, excellent!’ Als we tegen een helling aan het kruipen zijn, loopt een jongen met Marijke mee: ‘Hé Mzungu! Jambo! Hoe gaat het!’ Het is goed bedoeld, maar hij moet niet verwachten antwoord te krijgen; ze is buiten adem. safari reise kenia. Ze kunnen zich niet voorstellen hoe zwaar het soms voor haar is

Waarschijnlijk sjezen de weinige toeristen die hier komen in één keer door naar Nairobi. Hun indrukken van dit gedeelte van Tanzania zullen dan ook oppervlakkig zijn. Alleen al daarom geven wij de voorkeur aan fietsen. Reizend per fiets krijgt een land de tijd om een vingerafdruk in je persoonlijkheid achter te laten: Je bent je bewust van al je zintuigen: je kunt het opdwarrelende stof proeven, de groene omgeving ruiken en het gladde asfalt horen.

Tot en met het allerlaatste stuk moesten we klimmen. De dagelijkse zoektocht naar een guesthouse is geen succes, want allemaal hebben ze een ‘night-bar’. Daar willen we voor geen goud overnachten. Even buiten de stad ligt de Twiga Lodge, oftewel giraffe lodge - safari reise kenia. Naast de geel-bruin-gevlek­te entree bevindt zich een bar waar een video draait met het geluid op tien

Er zijn alleen piepkleine eenpersoonskamers, dus betrekken we er twee. Voor die ene keer moeten we dan maar apart slapen. Vooral voor Marijke is het niet zo erg. Mijn gesnurk zal ze zeker niet missen. Ik op mijn beurt zal haar por niet missen die meestal gevolgd wordt door een korzelig: ‘Eric, ga eens op je zij liggen!’’s Avonds gaan we naar een eethuisje om Marijkes goede nachtrust bij voorbaat te vieren.

Aangezien wij de enige klanten zijn, bemoeien ze zich alledrie met onze bestelling. ‘Wat heeft u te eten vanavond?’, vraagt Marijke aan de grootste. ‘Neem ugali’, zegt hij gebiedend, althans volgens onze normen; hier is dat gewoon de manier van praten. safari reise kenia. Bovendien is ugali het enige verkrijgbare gerecht. Eentje zet een bandje met muziek op

Fotoreis Kenia Masai Mara - Een Geweldige Week Fotosafari

Terwijl wij onze ugali naar binnen werken, slaan ze ons gade. Een leunt met zijn ellebogen op de toonbank, de tweede zit op een stoel links van ons en nummer drie rechts. safari reise kenia. Voor hen is die dreinende valse muziek blijkbaar normaal, bij ons werkt het op de lachspieren. Het klinkt alsof het bandje elk moment in de soep kan lopen

Het valt niet mee om tegelijk te zingen èn te gorgelen. De tranen biggelen over onze wangen, net zoals tijdens onze middagpauze bij een busstation. Zodra de Trans Africa Roadways-bus daar stopte, stormden zes verkoopsters er op af met grote schalen op het hoofd. safari reise kenia. Een passagier was nog druk aan het onderhandelen toen de bus vertrok

Intussen rende de vrouw er krijsend achteraan - safari reise kenia. Toen schoten wij in de lach, al leek het voor de Tanzanianen wel een zaak van levensbelang. Gelukkig stopte de bus zodat de vrouw alsnog haar geld kreeg. Doorgaans lachen de Tanzanianen om zaken die wij niet snappen. Als we bijvoorbeeld voorbij fietsen, maken ze vaak opmerkingen in het Kiswahili waarop iedereen in proesten uitbarst

Ik ben sneller klaar dan Marijke. Zodra ik mijn bord leeg heb, brengt een van de mannen volgens Tanzaniaans gebruik de rekening al. Een ander houdt een teiltje met warm water vast zodat ik mijn handen kan wassen. ‘Hebt u ook melkthee?’ Dat is normaal gesproken overal verkrijgbaar.‘Sorry, ik heb geen melk’, zegt de man.

De nota wordt weer weggehaald (safari reise kenia). Met z’n drieën staan ze rond de balie en bekokstoven hoeveel ze zullen rekenen. We voelen het al aankomen; wanneer de rekening arriveert, hebben ze voor de melk apart tweehonderd shilling opgeschreven. ‘Wacht eens even vriend, dat gaat mooi niet door!’, zeg ik lachend, ‘ik heb net gevraagd ”honderd shilling voor melkthee?„ en dat was in orde.’ Ik pak een pen en kras brutaal de tweehonderd door

Safari Und Baden Kenia

Dan bestellen we weer melkthee, zodat jullie toch nog iets kunnen verdienen aan het pakje melk.’De Twiga Lodge is in het donker makkelijk terug te vinden, want de dreunende bas van ‘Fat Bottomed Girls’ leidt ons erheen. Ik moet denken aan Farrokh Bulsara, zonder twijfel de beroemdste Tanzaniaan. Zelfs voor de meeste Nederlanders is hij geen onbekende.

In 1970 ging hij studeren aan de universiteit in Londen en richtte met een aantal vrienden een bandje op - safari reise kenia - safari reise kenia. In een van hun nummers gebruikte hij de tekst: ‘Bismillah! No, we will not let you go - safari reise kenia.’ Bismillah was een strijdkreet van een moslimgroepering die streed voor onafhankelijkheid van Zanzibar. safari reise kenia. safari reise kenia. Dat zal Freddy nooit meer mee­maken